Gratis verzending en een gratis kurkentrekker bij eerste bestellingen van meer dan 69€ code WELKOM

Wijn blog
Mis onze artikelen over de wijnwereld niet. Wijnhuizen, wijnbereidingen, wijnstreken, parings, interviews met de beste professionals uit de wijnwereld... Al het nieuws over de wereld van de wijn.

Kennismaking met Pepe Raventós, directeur van Raventós i Blanc

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Vraag dat maar aan Pepe Raventós. Zoon en kleinzoon uit een familie van wijnbouwers met de langste traditie van mousserende wijnen in Sant Sadurní (hoofdstad van de cava). Hoewel hij eerst beroepsmatig voor de sociale sfeer koos, aarzelde hij niet om volledig in het familiebedrijf te stappen toen Raventós i Blanc failliet ging. In de jaren 1990 nam hij de leiding van het wijnhuis over om de droom van zijn grootvader voort te zetten en van Raventós i Blanc een wijnmerk met internationaal prestige te maken. Dit wist hij te bereiken door zich te onderscheiden van zijn omgeving met het label van de kleine geografische regio Conca del Riu Anoia. Een voorrecht om hem te kunnen interviewen...



1- Hoewel je je professionele carrière buiten de wijnmakerij bent begonnen, zit de wijngaard in je genen. Wat zijn je eerste herinneringen aan wijn?

Als kind bracht ik de zomers door met het oogsten van druiven op het landgoed Can Codorniu. Eigenlijk was het toen een manier om een beetje geld te verdienen; ik herinner me dat ik vrienden meenam en we uitgeput thuis kwamen! Oma wachtte ons dan op met een heerlijke maaltijd!

Als tiener heb ik fijne herinneringen momenten met mijn grootvader Josep Maria, die me de wijn liet proeven die hij dronk. Hij genoot ervan om me te leren proeven en indrukken te delen.

2- Wijnbouwers sinds 1497, jullie komen uit een lange lijn. Wie is je grootste invloed in de familie geweest? En buiten de familie, wie beschouw je als je grootste mentoren?

Op familieniveau is mijn vader Manuel Raventós ongetwijfeld degene die mij het meest heeft beïnvloed. Hij en mijn grootvader hebben het wijnhuis opgericht, maar toen mijn grootvader overleed, nam mijn vader de leiding van Raventós i Blanc over. Ik bewonder hem echt.

Buiten de familie is Didier Dagueneau de persoon geweest die mij het meest heeft beïnvloed in de manier waarop ik wijn begrijp. Ik herinner me nog dat hij me op een dag uitscheldde omdat ik de kelder binnenkwam met vieze laarzen en hoe we na het eten en drinken met de druivenplukkers elk gistend vat doornamen om te controleren of alles goed ging.

3- In 2001 kwam je bij Raventós i Blanc en besloot je ervoor te gaan. Waar richt je je vooral op in deze eerste jaren? Volg je vandaag de dag nog steeds dezelfde uitgangspunten of zijn je prioriteiten veranderd?

De eerste paar jaar moesten we zien te overleven en moest ik verkopen. Nu kan ik meer tijd besteden aan waar ik het meest van hou, namelijk wijn maken. Binnen al deze processen gaat mijn passie uit naar het platteland, de wijngaard, het herstel van het boerenleven, het herstel van de terrassen bij Can Sumoi, proberen te leren van de plant, van de xarel·lo, van de sumoll. Mijn droom is om een Penedès te maken van deze twee inheemse variëteiten.

4- Je dagelijkse leven speelde zich een tijdlang af tussen twee tegengestelde plekken, tussen het platteland (Sant Sadurní) en de stad (New York). Hoe heb je natuur en wolkenkrabbers kunnen combineren zonder gek te worden?    

Andersom. Het leven draait om evenwicht. Ying en yang. De mogelijkheid om zowel in de stad te zijn als in een omgeving als de Penedès, was alsof je twee levens in één leefde. Het stelde me in staat om een prachtige balans te vinden. Ik denk dat het voor iedereen heel belangrijk is om een balans te vinden. Ik ben hier nu een paar jaar en voel me enorm op mijn gemak, maar ik ben al van plan om in de toekomst meer tijd door te brengen in de Verenigde Staten en in de meer chique wijnmarkten van de wereld.

5- Eigenaar, technisch directeur, oenoloog en wijnbouwer. Hoe kun je zoveel functies tegelijk hebben? In welke voel je je het meest thuis?   

Het belangrijkste om alles goed te laten verlopen is een heel goed team van mensen die houden van wat ze doen, die hun eigen beslissingen nemen en die natuurlijk veel beter zijn dan ik. Ieder op zijn eigen gebied, in zijn eigen onderwerp, in zijn eigen specialisatie.

6- Je mousserende wijnen komen niet uit de D.O. Cava of Corpinnat. Ze worden verkocht als Conca del Riu Anoia. Wat is er zo speciaal aan deze kleine geografische regio dat je je niet aansluit bij de grotere?

Ik leg me niet vast omdat ik geloof dat het model dat de toekomstige mousserende wijn van de Penedès nodig heeft een piramidemodel à la de Bourgogne is, gebaseerd op valleien, dorpen en cru's. Het is een model dat moet worden goedgekeurd door de Generalitat de Catalunya en een appellation moet zijn.
Het is niet zo dat ons gebied iets beters heeft dan andere. Wat we moeten doen is andere gebieden inspireren om hetzelfde model te volgen.
Het is net als in de Côte de Beaune, je hebt Meursault, Puligny, Chassagne, Saint-Aubin.
Het verschil is dat we het beter zouden doen. We zouden het doen per Concas, per vallei; niet per gemeente. Het zou een geologische piramide zijn, geen politieke.

7- Als gevolg van je passie voor wijnbouw, lokale variëteiten en unieke en verschillende bodems, creëer je je twee meest persoonlijke projecten: Pepe Raventós en Can Sumoi. Hoe zou je elk van hen definiëren? Waarin verschillen ze?

Pepe Raventós is een garageproject, wat onderzoek, innovatie, leren, risico's en fouten betekent. En de sprankelende Mas del Serral is een droom.

Can Sumoi is een veel groter project, niet zo persoonlijk. Hier willen we toepassen wat we de afgelopen 25 jaar met mijn vader hebben geleerd in Raventós i Blanc, en dit overbrengen naar de bergen van de Serra de l'Home, in de Baix Penedès.

Can Sumoi is een prachtig landgoed dat dateert uit 1645 en 600 meter boven de zeespiegel ligt. Een magische plek die ons doet denken aan onze mediterrane oorsprong, waar de beste klimatologische omstandigheden voor het maken van wijn te vinden zijn. Bovendien zorgt de hoogte waarop de wijngaard zich bevindt voor de ideale kenmerken om ze te produceren met een minimum aan interventies, zowel in de wijngaard als in het vinificatieproces.

Met deze magische context achter ons is onze werkfilosofie bij Can Sumoi moedig; we proberen het land te beschermen en waarde toe te voegen door oude wijnstokken te redden, samen te werken met lokale wijnboeren en druiven in te kopen tegen een eerlijke prijs. Op het landgoed is enorm hard gewerkt aan het herstel van de biodiversiteit, de lokale Sumoll- en Xarel-lo variëteiten, de bescherming van de omringende bossen, het herstel van de terrassen en, naar we hopen, in de toekomst de herbouw van de oude boerderijen.

Onze inspiratie komt van wat Jean-Louis Chave doet in de Midden-Rhône in de appellation Saint Joseph, die niet zo prestigieus is als Hermitage, maar veel groeit vanwege de grotere frisheid, waarbij we goed kijken naar het werk van Anne en Manu Houillon bij Pupillin.

8- Sumoll, een autochtone variëteit uit de Penedès, begint de oogappel te worden van wijnmakers die toegewijd zijn aan het grondgebied. Kun je ons iets vertellen over de eigenschappen van deze variëteit?

Dit ras heeft een onvoorstelbaar potentieel omdat het de pH heeft van een frisse Bourgogne en de tannine en gelaagdheid van een barolo nebbiolo. Dit alles in een mediterraan klimaat, het klimaat bij uitstek voor wijnbouw met minimale interventie in de geschiedenis van de wijnbouw.

9- We weten dat een van de creaties die je hart heeft gestolen Mas del Serral is, een mousserende wijn van één perceel die 10 jaar op zijn droesem blijft liggen.  Of het niks is. Kun je ons het geheim uitleggen van het succes van zo'n lange rijping?

Het geheim zit in de oorsprong. Het perceel wijngaard verleent deze druif kenmerken die hem een prachtige rijpingscapaciteit geven. En we hebben het over xarel·lo, een van de druivenrasse met de grootste rijpingscapaciteit ter wereld. Daarom zeg ik dat xarel·lo in de toekomst meer potentieel heeft dan chardonnay. Hij drukt de mineraliteit met meer kracht uit en zijn rijpingscapaciteit op mediterrane breedtegraden is onvergelijkbaar.

10- Toegewijd biodynamisch word je geïnspireerd door de traditionele Catalaanse boerderij om te werken. Een terugkeer naar de oorsprong, een prachtig voorbeeld van biodiversiteit. Was er ooit een betere tijd in het verleden?

Natuurlijk! Ik ben een romanticus van vervlogen tijden. Ik denk dat we naar een verloren wereld gaan en dat we de waarden van vroeger moeten terugvinden. Vertraag, bekijk niet alles op het scherm, luister naar oudere mensen... Daarom zeg ik graag dat we proberen de geschiedenis vooruit te helpen.
Een dag op onze boerderij is als een reis waarbij de bestemming is om terug te keren naar het begin. Op dit pad zijn woorden als land, inheemse variëteiten, landschap, dieren en mensen markeringen in de marge die ons leiden naar waar we nu zijn, in dit landgoed dat is omgevormd tot een boerderij waar natuur, dieren en mensen in harmonie leven op één plek met een eigen ecosysteem.

11- Je hebt meer dan eens gezegd dat "om internationale erkenning te krijgen, je extreem lokaal moet zijn". Kun je ons dat uitleggen?

Ik kan het niet uitleggen omdat ik geen internationale erkenning heb, maar Joan Miró zei het heel goed met zijn schilderij. Alleen de manier waarop hij de kleuren van de Middellandse Zee, van zijn geboortestreek Tarragona of van Mallorca weergaf, zorgde ervoor dat zijn schilderijen mensen over de hele wereld weten te raken. Ik denk dat het in de wijnwereld heel duidelijk is. Het mooiste aan wijn is om de oorsprong te proeven, ook al is die ver weg en in vervlogen tijden.

12- Kun je ons tot slot de naam geven van een wijn waar je onlangs verliefd op bent geworden en waarom?

Ik werd verliefd op Garnatxa Sant Antoni de Scala Dei gemaakt door Ricard Rofes, oogstjaar 2015. Ik houd van het evenwicht tussen finesse en elegantie en tegelijkertijd de expressie van herkomst, complexiteit, rustiek en zeer zuur.